Անահիտ Գրիգորյան
Հարցազրույց լրագրող, դատաիրավական ոլորտի փորձագետ Սառա Պետրոսյանի հետ
Ձեր կարծիքով, անվճար իրավաբանական օգնություն ստացող անձանց ցանկն ընդլայնելուանհրաժեշտություն կա՞:
Անվճար իրավաբանական օգնություն ստացողների ցանկը «Փաստաբանության մասին» օրենքով բավականին ընդլայնված է: Ցանկում ներառվել են Հայաստանի կառավարության ընդունած չափորոշիչներով սոցիալապես անպաշտպան եւ անվճարունակ ճանաչված բոլոր խավերը եւ ոչ միայն նրանք: Քաղաքացու իրավական վճարունակության կամ անվճարունակության հարցը սոցիալական աղքատության չափորոշիչով չի կարող պայմանավորվել: Իրավական օգնությունն անհամեմատ թանկ է, եւ անվճարունակների շրջանակն օրենքով սահմանելիս ավելի լայն է եղել մոտեցումը, քան նվազագույն զամբյուղի հաշվարկը: Նույնիսկ անվճարունակությունը փաստարկելու պահանջը շատ խիստ չի դրված, որպեսզի ավելի մեծ թվով մարդկանց իրավական օգնության հնարավորություն տրվի: Որքան գիտեմ, հանրային պաշտպանի (ՀՊ) գրասենյակն ընդառաջում է բոլոր այն դեպքերում, երբ քաղաքացիները դիմում են նրանց, անգամ անվճարունակությունը փաստարկող ոչ բավարար փաստաթղթեր ունենալու դեպքում: Սա արդեն այն դեպքն է, երբ, ինչպես ասացի, աղքատության չափորոշիչների բալային սանդղակով աղքատ չեն համարվում, բայց իրավական անվճարունակության սանդղակում են:
Կարծրատիպ կա, որ հանրային պաշտպանն այդքան էլ վստահելի չէ, ի՞ նչ կասեք այս մասին:
Ձեր նշած կարծրատիպը ես չէի վերագրի հանրային պաշտպանությանը, որպես ինստիտուտ: Սա անհատի գործոնով է պայմանավորված: Հանրային պաշտպանի գրասենյակում աշխատում են փաստաբաններ, որոնք շատ բանիմաց են, լավ մասնագետներ են եւ իրենց մասնագիտական որակն ու հեղինակությունը պահպանելը շատ կարեւոր է նրանց համար: Մյուս կողմից, այս գրասենյակում հավաքված են մարդիկ, հատկապես մարզերում, որոնք փաստաբանություն են եկել այլ համակարգերից՝ քննչական, դատախազական, դատական եւ իրենց էությամբ փաստաբան չեն: